The pilgrim without a name.

What steps lead into the direction of your heart?
Which steps start from the bottom of reason?
Which unite the mind and the heart?

Different paths teach you about your trail.

How you walk them makes all the difference.

The choice of direction will take you where you need to be.

Realizing that you are the path in the moment makes you step,

free of any title,

remaining absolute of the name that sees itself separated from you.

'Step to the rhythm you hear in the stillness of your being,
you are the way.`

De pelgrim zonder naam.

...Verschillende paden leren je over jouw weg.

Hoe je ze bewandelt maakt het verschil.

De keuze van de richting brengt je hoe dan ook waar je dient te zijn.

Het besef dat je het pad in het moment bent, laat je stappen,

vrij van enige titel,

 

het geheel blijvend van de naam die zich van je gescheiden ziet.

Welke stappen gaan in de richting van je hart?
Welke stappen vertrekken vanuit de grond van de rede?
Welke verenigen de geest en het hart?

'Stap op het ritme dat je hoort in de stilte van je wezen ben je de weg.'

 

 

What are you writing about, I thought?

Without a pen in my hands for over a year.

No shared story.

…

I remember the moments 

when my tears eased the pain of my allies.

Where is the time I thought?

Closer than the last memory.

Where is the moment I thought?

Caressing the skin.

Where is the thought, I thought?

In the richness of sharing that gives without conditions. Free from the thought.

Where is the thought free from the thought, I thought?

Where the music sounds in the eternity of the smile.

What gives you the smile, I thought?

The friendship in the world despite the gravity of the thought where it still can be found.

Where's the friendship, I thought?

In your eyes looking at me with the shared story.

Where is life going, I thought?

As far as you want to take it.

What brings me this far, I thought?

YOU

Now, where words flow from the bottom of the heart.
Free from time
in the preciousness of the breath.

Waarover schrijf je dan, dacht ik?

Meer dan een jaar geen pen meer in mijn handen. Geen gedeeld verhaal.  
Ik herinner me de momenten waar mijn tranen de pijn van mijn bondgenoten verlichtten. 
Waar is de tijd, dacht ik?
Dichterbij dan de laatste herinnering.
Waar is het moment dacht ik?
strelend over de huid.
Waar is de gedachte dacht ik?
In de rijkdom van het delen dat geeft zonder voorwaarden. Vrij van de gedachte.
Waar is de gedachte vrij van de gedachte, dacht ik?
Daar waar de muziek klinkt in de eeuwigheid van de glimlach.
Wat geeft jou de glimlach, dacht ik?
De vriendschap in de wereld ondanks de zwaartekracht van de gedachte waar ze nog te vinden is.
Waar is de vriendschap, dacht ik?
In jou ogen die me aankijken met het gedeelde verhaal. 
Waar gaat het leven naartoe, dacht ik ?
Zo ver als je het zelf brengen wil.
Wat brengt me zover, dacht ik?
JIJ 

Nu, waar woorden stromen uit de grond van het hart.

Vrij van de tijd

in de dierbaarheid van de adem